woestijn

Na een flink aantal dagen reizen en wat mindere ervaringen in Burkina Faso zijn we in Mali aangeland. Duidelijk een land met meer toerisme en in mijn ogen met meer gezeur, gebedel en hogere prijzen. Als je daar eenmaal doorheen bent (wat wel even duurt)is het een prachtig land met mooie mensen ,vooral de Fulani die hier Peul heten.

We kwamen onverwacht door de Dogon country waar we toch heen wilden en hoewel een beetje aan de late kant stopte de chauffeur en konden wij na 1 km teruggelopen te zijn op zoek naar een gids. De Dogon country is beroemd om zijn rotswanden en de dorpjes die op de plateau of net onderaan de richel liggen. We vonden een naar ons idee goede gids en dat bleek een gelukkige keuze. Hij kwam uit het gebied en wist een leuke route van 3 dagen voor ons. De volgende dag begon ons avontuur met een ritje met de ezelwagen die alleen in dit geval door een paard getrokken werd. We hebben inderdaad schattige dorpjes gezien, overnacht in lokale behuizing en vooral veel gelopen. Dit was voor mij een beetje teveel zodat we het laatste stukje met de auto hebben gedaan. Elke dag begon met stokbrood (waarom hebben de Engelsen niet zoiets in Nigeria achtergelaten?) en dan een flink stuk lopen tot het te warm werd dan lunchen en rusten tot het koeler werd en hop weer lopen tot het bijna donker was.

Onze volgende etappe was Mopti maar alleen als doorgang naar Timboektoe. Het meest opvallende is de agresieve manier van het aanbieden van gidsen en koopwaar, een beleefd 'non merci' is niet genoeg. En de hoeveelheid Franse onbeleefde woorden in mijn vocabulair is niet zo groot oftewel nul helaas. We zaten op een rustig plekje even uit te blazen toen 2 blanken (Frans en Spaans bleek later) ons benaderden. Zij vertrokken die dag naar Timboektoe en hun auto zou vol zijn met nog 3 passagiers. Aangezien Timboektoe toch ons doel was zijn we dus maar direct op pad gegaan. Maar natuurlijk is er niet zoveel verschil met Nigeria dus ipv direct vertrekken (12 uur) werd het 5 uur en ipv 8 passagiers werden het er aan het eind 12. Daar hadden wij niet teveel last van maar in een ruimte voor 4 personen zaten er 7.
Halverwege moesten we stoppen want de rivier was overstroomd, gelukkig had het dorp een hotelletje en we konden de bedden buiten zetten want het is hier ongelofelijk heet. De volgende dag na een rit van nog eens 5 uur kwamen we bij de Niger uit en na deze overgestoken te hebben met een pontje kwamen we in Timboektoe aan. Inderdaad 'in the middle of nowhere' hoewel ze zelf zeggen 'in the middle of everything', het is maar hoe je het bekijkt. Na een nachtje slapen op het dak (dat is ten minste redelijk koel) hadden we voor die dag een kamelentocht de woestijn in geregeld. Om te beginnen zijn het geen kamelen maar dromedarissn maar dat is een kleinigheid. Verder ga ik denk ik nooit begrijpen hoe je 40 dagen op zo'n beest kunt zitten want dat is hoelang het duurt met een karavaan door de woestijn om zout te halen. Wij hoefden gelukkig niet langer dan 2 uur op zo'n beest te zitten. Na een rijstmaaltijd uit een pot sliepen we op matten gewoon midden in de woestijn. Nou de verhalen zijn waar, het wordt echt koud 's nachts. Ik was de gelukkige die te weinig dekens had meegenomen maar er een te leen kreeg van de Touareg en het zodoende niet steenkoud had maar de rest heeft afgezien en dus weinig geslapen.

Nous n'avons pas dormir