afscheid
Door: Irma
Blijf op de hoogte en volg Irma
12 Februari 2007 | Nigeria, Pankshin
En dan breken ze toch echt aan, die laatste weken. Alles was erg hectisch want de vader van mijn beste vriendin overleed 10 dagen voordat ik vertrok en de begrafenis was precies op de dag dat ik mijn afscheidsfeestje wilde houden. Dat ging dus niet door en eerst wilde ik het helemaal niet door laten gaan. Maar na een paar dagen bedacht ik me dat ik toch al die mensen gedag wilde zeggen. Samen met mrs Damen hebben we toen besloten het op donderdag te houden, een beetje simpeler dan we eerst hadden gepland (geen dansgroep,geen muziek, bij mij thuis) Felix vond echter dat een feest zonder muziek niet geslaagd was dus dat regelde hij wel. Ik kon via de kerk 120 stoelen lenen, Susan van de kindercreche bakte de cake, mrs Damen regelde al het eten en ik hoefde alleen maar weer 120 mensen uit te nodigen. Dat had ik de week ervoor al gedaan, toen weer afgezegd en nu weer uitgenodigd. Gelukkig kreeg ik wel hulp.
Ondertussen moest ook het huis leeg want er komt geen nieuwe VSOer in mijn plaats. Ik denk dat ze voorlopig genoeg materiaal hebben om mee aan de slag te gaan, en dat moeten ze dus ook maar eerst eens doen.
Op de dag van het afscheidsfeest was er eerst 's middags in de College nog een afscheidsfeestje voor mij geregeld door het management. Dat is een bijeenkomst die erg formeel is en strak langs een agenda verloopt. Ik kreeg een prachtig houtsnijwerk en leren kleed met bijpassende kussens. Ik had geen idee hoe ik dat allemaal mee naar NL moest nemen maar dat was van latere zorg. Het was rond 4 uur afgelopen en met de Wiebes samen snel naar huis om te zien hoe de voorbereidingen daar verliepen.
Mrs Damen had alles goed in de hand,het eten was bijna klaar, de stoelen geregeld en de muziek zou komen(?)
De ceremoniemeester was dezelfde als van de middag en erg formeel, iets wat ik niet wilde. Ik heb hem dus gezegd dat we geen protocollen hadden, geen agenda (althans niet een strakke zoals zij hem graag zien). Dat vond hij erg moeilijk en hij bleef dat ook de hele avond herhalen, stiekem toch wat mensen erkennen, terwijl ik bij zoiets vind dat iedereen gelijk is.
Het feest was erg geslaagd en ik ben blij dat ik het heb gedaan, een hele goede manier om iedereen te bedanken en om afscheid te nemen. Ook goed om te horen hoe mensen mijn inzet hebben gewaardeerd en hoe ze me zullen missen. Nou dat is wederzijds.
Vrijdag was er in de school of Education ook nog een afscheidsfeest, minder formeel gelukkig en toen begon ik echt het afscheid te voelen. de laatste keer dat ik bepaalde mensen zag, de laatste keer dat ik door de college liep enz.
Zaterdag nog even gezellig met Roselyn naar Panyam naar een cultureel festival. Fijn om dat nog even samen te doen, nog even tijd om samen te praten. En even geen inpakken en afscheid nemen.
Zondag..... ja dan is het echt zover. niet alles paste in de koffers. Dat komt met name door de vele cadeaus die ik heb gekregen. Gelukkig stuurt Roselyn een pakje na en nemen de Wiebes als ze in juni naar Canada vliegen nog een tas voor mij mee. Het gaat dus in stukjes terug komen.
En ik? Ik ben weer terug. Wel met mijn lijf maar nog niet helemaal met mijn geest en ik denk dat dat ook nog wel even duurt.
Ondertussen moest ook het huis leeg want er komt geen nieuwe VSOer in mijn plaats. Ik denk dat ze voorlopig genoeg materiaal hebben om mee aan de slag te gaan, en dat moeten ze dus ook maar eerst eens doen.
Op de dag van het afscheidsfeest was er eerst 's middags in de College nog een afscheidsfeestje voor mij geregeld door het management. Dat is een bijeenkomst die erg formeel is en strak langs een agenda verloopt. Ik kreeg een prachtig houtsnijwerk en leren kleed met bijpassende kussens. Ik had geen idee hoe ik dat allemaal mee naar NL moest nemen maar dat was van latere zorg. Het was rond 4 uur afgelopen en met de Wiebes samen snel naar huis om te zien hoe de voorbereidingen daar verliepen.
Mrs Damen had alles goed in de hand,het eten was bijna klaar, de stoelen geregeld en de muziek zou komen(?)
De ceremoniemeester was dezelfde als van de middag en erg formeel, iets wat ik niet wilde. Ik heb hem dus gezegd dat we geen protocollen hadden, geen agenda (althans niet een strakke zoals zij hem graag zien). Dat vond hij erg moeilijk en hij bleef dat ook de hele avond herhalen, stiekem toch wat mensen erkennen, terwijl ik bij zoiets vind dat iedereen gelijk is.
Het feest was erg geslaagd en ik ben blij dat ik het heb gedaan, een hele goede manier om iedereen te bedanken en om afscheid te nemen. Ook goed om te horen hoe mensen mijn inzet hebben gewaardeerd en hoe ze me zullen missen. Nou dat is wederzijds.
Vrijdag was er in de school of Education ook nog een afscheidsfeest, minder formeel gelukkig en toen begon ik echt het afscheid te voelen. de laatste keer dat ik bepaalde mensen zag, de laatste keer dat ik door de college liep enz.
Zaterdag nog even gezellig met Roselyn naar Panyam naar een cultureel festival. Fijn om dat nog even samen te doen, nog even tijd om samen te praten. En even geen inpakken en afscheid nemen.
Zondag..... ja dan is het echt zover. niet alles paste in de koffers. Dat komt met name door de vele cadeaus die ik heb gekregen. Gelukkig stuurt Roselyn een pakje na en nemen de Wiebes als ze in juni naar Canada vliegen nog een tas voor mij mee. Het gaat dus in stukjes terug komen.
En ik? Ik ben weer terug. Wel met mijn lijf maar nog niet helemaal met mijn geest en ik denk dat dat ook nog wel even duurt.
-
12 Februari 2007 - 19:16
Tr. En R. Stoffels:
Lieve Irma, we hadden via de tamtam gehoord dat je terug in Maassluis bent en juist vanavond zei ik tegen mijn vrouw dat we nu geen berichtjes meer krijgen uit Nigeria. Wij hebben ze altijd enthousiast gelezen en genoten er van. We hebben niet altijd gereageerd maar dat doen we nu wel weer een keer. Irma bedankt voor de fijne berichtjes en wij wensen je veel succes met de fase die je nu weer ingaat.
Groetjes ook aan je ouders,Truus en Rien Stoffels -
12 Februari 2007 - 20:37
Wyneke:
Lieve Irma, welkom terug in Maassluis! Het zal zeker even wennen zijn voor jou én voor ons... geen dagboek meer uit Nigeria. 't Was leuk om te lezen en nu is het weer fijn om je in 't 'echt' te zien!
Liefs en succes met alles wat er weer op je pad komt!
Sterkte met wennen! -
12 Februari 2007 - 22:49
Carie:
welkom terug in nederland, de sneeuw net gemist, maar verder zul je het nog wel herkennen. probeer ook de goede dingen hier te zien, en de goede herinneringen te koesteren. tot ziens, we hebben zeker wat bij te buurten! -
13 Februari 2007 - 15:01
Floor:
Hai meiske
hoor vanmiddag van Cathy dat je weer terug bent. Had in m'n mail al wel een kopje afscheid zien staan, maar ik had niet gedacht dat je alweer terug was. Misschien binnenkort wat afspreken? en was je nog van plan langs te komen op de jenaplan?
Liefs floor -
22 Februari 2007 - 14:59
Tarini Gero:
Wonderful, I saw the pictures and i must say that they are beautiful.Knowing you before you left was something i won't have miss for anything. Hope you are gradually settling down. -
25 Februari 2008 - 13:38
Loes Boeschoten:
Hai Irma,
Welkom terug in Nederland. Alles goed met jou?
Is de overgang van Afrika naar Nederland niet schockerend?
Waar woon je nu, heb je weer een gewoon emaladres?
Blijf je in Nederland of wil je weer teruggaan om nog meer dingen in het buitenland te gaan doen?
Wat een vragen ik ben ook heel nieuwsgierig hoe het nu met je gaat.
Liefs en groetjes van Loes (van La Vie Tara, Frankrijk)
Laat maar wat van je horen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
