Nieuwjaar

De hele groep van kerst veranderde elk uur van plan voor de dagen erna. Ik was van plan om bij Roselyn in Jos te blijven. Kristel (een VSOer uit NL) wilde niet met de anderen mee naar Kano of Kagoro en vroeg of ze met mij mee kon naar Pankshin want dat wilde ze wel zien. Dus ook mijn plan werd omgegooid en zo reisden we samen op woensdagmorgen naar Pankshin. Het plan, ja we zaten die dagen vol met plannen, was om op vrijdag weer naar Jos te gaan. Natuurlijk liep het “plan” weer anders. Op donderdag wandelden we op ons gemak naar de College en vonden daar erg veel personeel, het bestuur was er om sollicitatiegesprekken voor de provost positie te houden. Nu is de provost al sinds eind oktober weg maar dat maakt niet uit. En dus waren er veel mensen: iemand van financien, een aantal van de administratie, iemand om te copieren, meer bewaking, iemand om de generator aan de gang te houden, iemand van het computer centrum enz.
We wilden in elk geval even emailen en dat was geen probleem. Verder is het altijd leuk als er bezoek is want iedereen wil weten waar ze vandaan komt en hoelang ze al in Nigeria is. Ze denken ook bijna altijd dat het familie is, gewoon omdat we alletwee blank zijn. Volgens Nigerianen zijn alle blanken Engels en dan liefst ook nog familie van elkaar. Van James kregen we een sapje aangeboden en wat biscuits wat goed van pas kwam omdat lunchtijd inmiddels ruim voorbij was zonder eten gezien te hebben.
Kristel vond het zo lekker rustig dat ze eigenlijk nog niet weg wilde en zo vertrok ze pas op zaterdag morgen om 6.45 uur.
Ik had eerder die week met Chin ( de dochter van Ibrahim, de provost) gesproken en al een hele tijd vraagt ze of ik bij hen kom logeren. Het leek me een goed plan om dat nu maar te doen. ’s Middags, nadat Kristel vertrokken was ben ik naar Mangu gereisd, wat tussen Pankshin en Jos inligt. Ibrahim en Martha komen uit Mangu en na hun vertrek uit Pankshin zijn ze daar weer gaan wonen in hun nieuwe huis. Volgens mijn is het het grootste huis in Mangu en er is genoeg ruimte voor een logé.
Op zondagmorgen was er geen ontkomen aan de kerk. Ik was al wel gewaarschuwd door Martha dat het een lange viering zou worden omdat ze ook afscheid van hun pastor gingen nemen. Ik mocht een uurtje later komen en vertrok een uur eerder maar had ondertussen toch 2½ uur in de kerk gezeten. De viering was in Hausa en ik heb er dus weinig van meegekregen.
‘s Middag maar weer eens in een auto gestapt op weg naar Jos. Bij Roselyns ouders heb ik ’s avonds oliebollen gebakken want het was inmiddels Oudjaar. Ik had heel luxe een kant en klaar pak waar alleen maar water bij hoeft en het was een doorslaand succes. Omdat het maar één pak was en we met 25 mensen waren was er helaas maar één per persoon. De hele familie ging ’s avonds van 10-12 naar de kerk maar voor mij was dat iets teveel van het goede na het ochtend programma.
Op 1 januari heb ik de hele dag video zitten kijken met één van Roselyns broers en zo was het nieuwejaar weer goed begonnen.

Yaya Sabon Syegara? (hoe is het nieuwejaar?)